|
Zwanger
van een veulen
door Gaby Buiskool, augustus 2008
Cliënte
met zware darmklachten, sinds jaren. Reguliere behandeling biedt geen soulaas; verschillende alternatieve therapieën helpen
tijdelijk. Tot de volgende “crash”: vreselijke pijnen gepaard aan heftige
paniekaanvallen en het gevoel te zullen stikken. Het duurt weken voor ze na
zo’n aanval weer enigszins in balans is.
Na (zware) behandelingen in Engeland volgens de methode van de Amerikaan Paul
Chek (*), die overigens erg goed aanslaan, en één
van zijn workshops, ook in Engeland, besluit cliënte, na wéér zo’n aanval,
Paul te bellen: “Het klopt niet dat ik nu weer zó ziek ben!”. Hij brengt het
erg voorzichtig maar voor haar vallen meteen alle puzzelstukjes in elkaar: ze
draagt de energie van een veulen bij zich. Is zogezegd zwanger van een
veulen. Vanaf dat moment houden haar darmen zich opmerkelijk rustig.
Paul doet haar een suggestie aan de hand hoe ze het veulen energetisch over
kan dragen aan een hengstige merrie die gedekt gaat worden (ze moet op een
bepaalde wijze op de rug van de merrie gaan liggen en vervolgens enkele
rituelen uitvoeren) want het veulen wil persé een “life experience”,
een levenservaring, opdoen. Als het niet lukt mag ze naar Amerika komen voor
persoonlijke sessies met hem die ongeveer een week in beslag zullen nemen.
Cliënte
heeft in het verleden enkele behandelingen bij me ondergaan en daarna hebben
we contact gehouden. Ik heb altijd wel een energie om haar heen gevoeld maar
kwam nooit op het idee dat het ook een veulen zou kunnen zijn…
Cliënte mailt me het hele verhaal, ik denk “dat kan simpeler” en stel voor om
het samen met mij te proberen.
Ze vindt een vriendin die toch al van plan was een veulentje bij haar merrie
te fokken, bereid om haar merrie voor dit doel te “laten gebruiken”. Ik stel
als voorwaarde dat de merrie zelf ook accoord moet
gaan en dat het “klikt” tussen het veulen en de toekomstige moeder. Cliënte
kent de merrie en heeft de indruk dat dat wel het geval zal zijn.
Als ik dit verhaal tegen Wahinhe en Vienne, onze eigen merries, aanhoud biedt Wahinhe spontaan aan om “draagmoeder” te worden. Helaas
moet ik haar dan teleur stellen: wij hebben geen plaats voor een veulentje
erbij. Vienne geeft aan me te willen helpen met de
merrie. Ik aanvaard het aanbod in dank.
Voor
de sessie heb ik het volgende “plan de campagne” bedacht:
Stap 1: contact met de merrie om toestemming te vragen.
Stap 2: contact met het veulen om uit te zoeken wat de wederzijdse
aantrekkingskracht is tussen het veulen en cliënte, om het veulen over te
dragen aan de merrie en tot slot om te controleren of het veulen inderdaad
geheel uit het systeem van cliënte is verdwenen.
Stap 3: uitzoeken wat de overeenkomst is tussen cliënte en de paardenwereld
om eventuele herhaling te voorkomen.
Stap
1: contact met de merrie
Cliënte heeft foto’s meegenomen van twee merries voor het geval dat de
favoriete merrie niet mee wil werken. Het is mij snel duidelijk dat de merrie
van haar vriendin helemaal open staat voor dit veulen. De energie van de
tweede merrie daarentegen klopt voor mijn gevoel niet met de energie van het
veulen.
Wel is heling nodig van de merrie. Zij heeft een trauma in de achterhand. Op
mijn vraag hoe ze in het verleden gedekt is (op natuurlijke of kunstmatige
wijze) reageert ze verbaasd: “Natuurlijke dekking, kan dat ook?” Ik krijg een
vermoeden hoe het deze keer zal gaan en besluit haar niet wijzer te maken.
Cliënte bevestigt mijn vermoeden.
Het trauma is veroorzaakt door kunstmatige inseminatie. Dit is in het
verleden geschied als een koude klinische technische handeling, zonder
respect voor de merrie; het heeft haar ook pijn gedaan. In mensentermen zou
ik zeggen dat ze verkracht is. Cliënte kent degene die de merrie de vorige
keer heeft geïnsemineerd en kan begrijpen dat de merrie er op die manier op
reageerde. Zij geeft aan dat zowel zij als haar vriendin de inseminatie ook
uit kunnen voeren (beiden zijn dierenarts) en of dat mogelijk een optie is?
De merrie wordt meteen rustig en antwoordt dat zij graag heeft dat cliënte de
inseminatie uitvoert en dat haar baasje er bij is voor mentale en emotionele
ondersteuning.
Op dit moment vraag ik Vienne of zij nog iets toe
te voegen heeft? Zij gaat in gesprek met de merrie. Paarden communiceren
onderling enerzijds via lichaamstaal en anderzijds op telepatische
wijze. Tussen onze eigen merries zie ik op zo’n moment soms lichtflitsen over
en weer gaan maar ik kan de codes (nog?) niet ontcijferen. Ik vertrouw op Vienne en wacht maar gewoon op de dingen die komen gaan.
Plots zie ik de merrie geheel oplichten behalve de achterhand op de plek waar
ik het trauma geconstateerd had. Ik blijf in contact met beiden en wacht weer
af. En ja hoor: langzaamaan breidt het licht zich uit om ook de gewonde plek
te verlichten en te helen. De merrie wordt steeds rustiger en pas als het
klaar is ga ik verder.
Stap
2: contact met het veulen
Om het contact met Veulentje, zoals we hem in de sessie besluiten te noemen,
te vergemakkelijken (cliënte is er vast van overtuigd dat het een
hengstveulen is) vraag ik cliënte zich te verbinden met het Bethlehemgrid, een zeer helend en grondend (aardend)
krachtveld in de Aarde.
Ik stel me voor aan Veulentje en leg hem uit wat de bedoeling is met de vraag
of hij accoord gaat? en voel dat mijn hele systeem,
tot in de verste uithoeken van mijn aura, op een vriendelijke en zachte maar
zeer besliste manier wordt “doorgelicht”. Hij neemt er de tijd voor.
Op
de vraag of Veulentje weet dat hij een mensenmoeder heeft uitgekozen is het
antwoord “nee”. Ik nodig hem uit om eens goed te kijken naar het wezen wier
bescherming hij heeft gezocht: ze loopt op twee benen in plaats van vier,
heeft niet zo’n mooie staart en haar hoofd is héél anders. Het wordt hem nu
ook duidelijk waarom hij regelmatig zo onrustig werd (en cliënte op zo’n
moment haar darmen voelde “crashen” en panisch werd; het was Veulentje’s paniek): “Hoe lang gaat dit nog duren?!”.
Als alles tot hem doordringt raakt hij in een lichte paniek: “En wat nu
dan?!”. Zowel cliënte als ik leggen hem uit wat we van plan zijn en ik breng
Veulentje in contact met zijn eventuele aanstaande paardenmoeder. Voor hem
kan de overdracht niet snel genoeg plaatsvinden en als ik cliënte verzoek
Veulentje over te dragen zie ik dat de merrie haar hartchakra helemaal opent
en hij zó naar binnen kan wandelen.
Cliënte
echter voelt dat Veulentje nog niet geheel kan gaan. Ze voelt een soort
verdriet om dit wezen dat al zó lang bij haar is los te laten. (Veulentje is
bij haar sinds haar negentiende jaar toen ze aanwezig was bij de bevalling
van een doodgeboren veulen.) Ik geef haar de tijd om dit rouwproces door te
maken en geef haar daarbij de Amber-olie van Grandma Chandra (**) in haar
handen. Deze hadden we aan het begin van de sessie al uitgekozen (cliënte gaf
aan dat ze er rustig van werd) en op de aromasteen laten branden. Ze doet ook
een druppel op haar voorhoofd.
Ondertussen
blijf ik in contact met zowel Veulentje als de merrie én speur cliënte’s systeem af
naar eventuele achtergebleven energieën van Veulentje. Als cliënte
zover is nodig ik haar uit om zelf ook op zoek te gaan naar eventuele
achtergebleven stukken van Veulentje. Ze vindt twee plekken waar Veulentje’s energie nog is blijven hangen. Ik geef aan
hoe ze die energieën terug kan geven aan Veulentje maar het hapert.
Dit is het moment om de overeenkomst tussen Veulentje en cliënte te
onderzoeken. Toen Veulentje negentien jaar geleden dood geboren werd raakte
hij wanhopig en in de war. Cliënte’s systeem bood
Veulentje de geborgenheid en troost die hij op dat moment nodig had, zich
niet realiserend dat het om een mens ging. Ik vroeg hem waarom hij het niet
nogmaals had geprobeerd bij diezelfde paardenmoeder? “Het zou niet werken.”
Haar energie klopte niet met de zijne. Vergelijkbaar met wat ik voelde bij de
foto van de tweede merrie die cliënte had meegenomen. Toen het mis ging wist
hij dat het een volgende keer bij deze merrie ook niet zou lukken. Cliënte’s energie klopte wél. (Cliënte is zéér betrokken
bij paarden; volgens sommigen is ze zelf een half paard. Ze heeft eigen
paarden en heeft zich toegelegd op training van geblesseerde paarden.)
Eén
klein probleem, maar daar kwam hij nú pas achter: cliënte was van de
verkeerde soort…
Ik vraag cliënte welke les zij nog te leren heeft van Veulentje. Zij
realiseert zich dat ze naar de dieren trok omdat ze bij mensen niet de
geborgenheid vond die ze nodig had en dat ze nu bezig is om te leren ook met
mensen op dezelfde liefdevolle en respectvolle wijze om te gaan als ze dat
met dieren, en met name met paarden, doet. Veulentje leert haar op dit moment
om ook negatieve, belastende energie van mensen door zich heen te laten
stromen zonder zich erdoor van de wijs te laten brengen. Ze brengt de les in
gedachten in praktijk met iemand die ze kent en ervaart dat het werkt.
Hierna kan ze de nog achtergebleven energie van Veulentje onbelemmerd aan hem
terug geven en ervaart ze dat er ruimte komt in dat deel van haar lichaam en
dat ze vrijer kan ademen.
Ze
ervaart Veulentje als erg ver weg terwijl ze de merrie vlak naast zich voelt.
Ze voelt ook niet langer de wens om eigenaresse te worden van Veulentje op
het moment dat hij echt geboren wordt. (Dat was wel het plan als het een
hengstveulen zou zijn.) En, belangrijk!, ze voelt geen angst meer om bij de
geboorte aanwezig te zijn maar voelt daar ook de noodzaak niet toe.
In mijn beeld heeft Veulentje zich gevoegd bij al die andere paardenzieltjes
die wachten op incarnatie. Ik zie op dat moment zelfs geen lijn lopen naar de
merrie en merk op dat het me niet zal verbazen als hij eventueel een andere
paardenmoeder uit zal kiezen.
Zowel cliënte als ik hebben niet het gevoel dat Veulentje bij cliënte terug
zal komen: hij weet nu waar hij thuis hoort.
Stap
3: onderzoek naar de overeenkomst (“contract”) tussen cliënte en de
paardenwereld
Omdat cliënte het gevoel heeft dat de geschiedenis met Veulentje éénmalig is
en geen behoefte heeft aan verder onderzoek (het voelt voor haar helemaal
o.k. met de paarden) stoppen we ermee.
Ter afsluiting checken mijn handen haar systeem en werken we nog even aan een
pijnlijke plek in haar buik.
Tot slot dank ik de merrie en Veulentje en het valt me op dat er nu tussen
Veulentje en de merrie een gouden lichtlijn is. Het zou me nu hógelijk
verbazen als hij bij een àndere paardenmoeder
geboren zou worden…
Als
cliënte naar huis is loop ik naar Vienne om haar te
bedanken voor haar medewerking. Hoewel ik het tijdens de sessie niet gemerkt
heb (er waren zoveel dingen waar ik mijn aandacht aan moest geven) realiseer
ik me dat Vienne veel méér heeft gedaan dan
“slechts” de merrie helpen helen. Ze is steeds aanwezig geweest om zowel de
merrie als Veulentje gerust te stellen en heeft Veulentje ook de weg gewezen
naar de andere veulenzieltjes. Ook de volgende dagen is ze nog in contact met
Veulentje om te zorgen dat hij “op het goede spoor” blijft.
Enkele
weken later bevestigt Paul Chek dat cliënte
inderdaad vrij is van de energie van het veulen en ervaart cliënte dat de
pijnaanvallen, hoewel minder frequent nog steeds aanwezig, niet langer
gepaard gaan aan paniek.
Omdat
cliënte daar geen behoefte toe voelde hebben we haar relatie tot de
paardenwereld niet verder onderzocht. Echter tijdens het schrijven van dit
verslag komt hierover méér informatie los.
Cliënte heeft in een ver verleden paardenlevens geleid. Vandaar haar zéér
sterke binding met de paardenziel. Veulentje is een mens die er op dit moment
voor kiest om paardenlevens te gaan leven. De “life-experience”
waar hij nu al zo lang naar hunkert is pas zijn tweede of hooguit derde leven
als paard. Vandaar dat hij de energie van mens en paard nog door elkaar
haalde en niet goed in kon schatten welke merrie energetisch bij hem
paste.
Voor mij is het een grote verrassing om te ontdekken dat de mythische wezens,
half mens half paard (centaurs genaamd; zie ook de afbeelding van het
dierenriemteken Boogschutter) nog steeds op Aarde verblijven. Weliswaar niet
meer in de “dubbele vorm” zoals in de oude verhalen -ze kiezen nu hetzij voor
de ene, hetzij voor de andere vorm- maar nog immer, zoals de Ouden al wisten,
onsterfelijk…
(*)
Paul Chek (sjamaan, holistisch therapeut, auteur)
leidt het C.H.E.K. Institute (USA), verzorgt workshops en internet-cursussen
met als doel iedereen de mogelijkheid te geven een vrije denker te worden.
Hiernaast houdt hij zich bezig met welzijn en gezondheid. Zie
www.chekinstitute.com.
(**) De Amerikaanse
Grandma Chandra (multidimensionaal healer) kreeg de
titel “grandmother” (drager van wijsheid) op
zestienjarige leeftijd van Chief Golden Eagle.
Inmiddels is ze zesentwintig jaar oud en werkt ze als healer
met de intentie om de mensheid te begeleiden om te leven met en in de Nieuwe
Energie. Haar oliën helpen ons onze ziel te helen en onze planetaire missie
te volbrengen. Zie www.grandmachandra.nl.
|
