Healingpraktijk Gaby Buiskool -voor mens en dier- Cattenbroekerdijk 49, 3461 BD Linschoten tel. 0348-419846, e-mail

welkom behandelingen dieren workshops artikelen over mij route

Dolfijnen en walvissen door Gaby Buiskool, april 2005 Op 20 januari 2004 berichtte Greenpeace dat de dolfijnen aan het uitsterven zijn. Ik was in de keuken bezig toen ik het hoorde, en wist tegelijkertijd dat er ook iets anders aan de hand is. Later op de avond heb ik contact gemaakt met de dolfijnen om hun versie van het verhaal te horen. Ik kreeg het beeld te zien van dolfijnen die uit het water naar een andere dimensie springen. Tijdens hun sprong bouwen ze aan een gouden trap naar die andere dimensie. Iedere dolfijn die uit het water springt draagt bij aan het steviger en zichtbaarder worden van deze trap. Bovenaan de trap staan ze te wachten, maar nu in hun gedaante van lichtwezen, om degenen te verwelkomen die de trap opkomen. Het viel me op dat de eersten die de trap opkomen dieren zijn. Allerlei soorten dieren: vogels, landdieren, dieren van het water. Pas dan volgen de mensen. Overigens kwamen de dolfijnen die de trap opgingen niet meer terug naar de aarde, maar deden ze hun werk vanaf dat moment van bovenaan de trap… Mijn interpretatie van dit beeld was dat de overgang van de aarde naar een ander bewustzijnsniveau nu niet heel erg lang meer op zich laat wachten. Vervolgens is het aan het individu om al dan niet mee te gaan, de trap op. Blijkbaar maken de dieren die keus sneller en makkelijker dan de mensen. In de zomer van 2004 nam ik weer contact op met de dolfijnen. Ik zag dat de trap die ze in het voorgaande beeld bouwden af was. Het zag er nu uit als een poort. Wat ik van de andere kant achter de poort kon zien, deed me verlangen naar meer. Prachtige kleuren, licht, muziek. Het voelde vrij, harmonieus, liefdevol en uitnodigend. Alsof daar vele kwaliteiten lagen te wachten om tot uitdrukking te worden gebracht. Vele dieren gingen inmiddels door de poort en werden aan de andere kant opgewacht en begeleid door de dolfijnen. Op mijn vraag of ook mensen al door de poort mochten gaan, werd bevestigend geantwoord. “Als dat zo is wil ik daar ook graag een kijkje nemen.” Het werd me geweigerd. Ik begreep het niet. Daarop lieten de dolfijnen me zien dat door deze poort geen weg terug is. Om deze wereld te kunnen betreden moet je het fysieke lichaam afleggen. Ze verwezen me door naar de walvissen. De reis die de walvissen met me maakten, maakte een enorme indruk op me. Alsof ik dwars door de hemelen werd meegevoerd naar nooitgedachte plaatsen en oorden. Ik kwam terecht op een plaats van gouden licht. Overweldigend, stralend, transparant gouden licht. Het was de plaats waar de walvissen oorspronkelijk vandaan kwamen, voordat ze besloten de planeet Aarde onder hun hoede te nemen. De walvissen lieten me zien dat de hogere niveau’s van Bewustzijn, Licht en Liefde aan ons mensen ter beschikking staan. Dat we daarvoor ons lichaam niet hoeven af te leggen. Het is een kwestie van verschuiving van bewustzijn. Dat we "heen en weer kunnen pendelen” tussen deze hele hoge dimensies en ons aardse niveau. Dat we, door ons licht vanuit de hogere dimensies mee te nemen naar de aardse sferen, hiermee steeds meer “hemel op aarde” kunnen brengen. Dat de dolfijnenpoort slechts een tussenstadium is. Kort hierop overleed de moeder van een vriendin van me. Deze vriendin en collega-therapeute had de Healing Arts lichtremedies ingezet om het stervensproces van haar moeder te verlichten. Na haar moeders dood zagen wij dat haar moeder door de dolfijnenpoort ging. De moeder liet ons zien dat ze als het ware een instant healing kreeg van een ongelooflijke intensiteit. Ze transformeerde vrijwel direct naar haar Goddelijke aard. Voor het eerst zag ik een mens door de dolfijnenpoort gaan en kon ik het effect aanschouwen van deze nieuwe manier van transformatie door de dood. En daarnaast hadden de walvissen me laten zien dat sterven niet langer noodzakelijk is. Naschrift: Nadien heb ik nog vele mensen door deze dolfijnenpoort zien gaan. Onder andere de Indonesische slachtoffers van de tsunami in december 2004. Deze zielen maakten een wel zeer snelle transformatie door, hetgeen me ernstig deed twijfelen aan de term “slachtoffer”. Ik kreeg sterk de indruk dat deze mensen massaal, zij het onbewust, hebben gekozen voor deze snelle manier van ziele-transformatie. Ook in de sterfgevallen die ik de afgelopen maanden, van dichtbij of verder weg, heb mogen aanschouwen viel me deze snelle transformatie op. In oude geschriften wordt gerept van een periode van gemiddeld driehonderd jaren waarin de ziel tot inzicht en transformatie komt. Tijdens het sterfbed van mijn moeder en de periode daarna, nu drieëneenhalf jaar geleden, liet ze me zien dat de tijden veranderd waren. Zij bereikte deze transformatie in slechts enkele weken. En nu, in deze tijd waarin de energie van de gehele Aarde steeds sneller aan het verschuiven is, lijkt het een kwestie te kunnen zijn van slechts enkele dagen…